تاریخچه لاک

نخستین بار زنان هندی بودند که به زیبایی رنگ ناخن ها اهمیت دادند و با استفاده از حنا ناخن هایشان را رنگ کردند. پس از آن، این فرهنگ به جوامع دیگر نیز راه پیدا کرد. بابِلی ها از طراحی حنا ایده گرفته و با استفاده از سرمه، کاری شبیه به مانیکور امروزی را انجام می دادند.

شروع استفاده از لاک و ساخت آن برای اولین بار به سه هزار سال پیش از میلاد مسیح و به چین باز می گردد. بعد ها در حدود ششصد سال قبل از میلاد و در سلسله ژو، بیش از همه رنگ های طلایی و نقره ای مورد توجه دربار قرار گرفت. گرچه پس از مدتی درباریان علاقه بیشتری به رنگ های قرمز و مشکی نشان دادند و این دو رنگ در نهایت جایگزین رنگ های متالیک شدند. پس از آن در طول سلسله مینگ، لاک های ناخن از ترکیب موم، سفیده تخم مرغ، ژلاتین، رنگ های گیاهی و صمغ عربی ساخته شد.

در مصر باستان، رنگ ناخن ها نشان دهنده طبقه اجتماعی افراد بود. استفاده از لاک های کم رنگ به افراد طبقه اجتماعی پایین تر اختصاص داشت. در صورتیکه با بررسی اجساد مومیایی شده فراعنه می توان دریافت که در آن زمان طبقه ممتاز جامعه با استفاده از حنا ناخن های خود را به رنگ قهوه ای مایل به قرمز در می آوردند.

با آغاز قرن نهم میلادی ناخن ها با رنگ های روغنی قرمز و معطر، رنگ آمیزی و یا جلا داده می شدند. در قرن نوزدهم و بیستم میلادی نیز مردم بیشتر از حفظ سلامت ناخن ها، به رنگ آن ها اهمیت می دادند و برای داشتن ناخن هایی درخشان و صیقلی از تکنیک های مانیکور مانند سوهان بافر استفاده می کردند.

امروزه لاک با رنگ ها، طرح ها و کاربرد های متنوع خود، ستاره ای درخشان در دنیای مد شناخته می شود.